Ο διάσημος ψυχαναλυτής D. Lauru για τις σχέσεις: Δεν υπάρχει ευτυχισμένος έρωτας

Η συνέντευξη δόθηκε στη Ροζαλίνα Ντότσεβα ενώ την μετάφραση έκανε η Ελπίδα Μαρκοπούλου, Ψυχολόγος, D.E.A.

Ρ.Ντ: Αγάπη ή Αγάπες; Μια αγάπη ή περισσότερες μορφές αγάπης – μητρική, των εραστών, για την Πατρίδα;

D.L: Πράγματι, υπάρχουν διάφορα είδη αγάπης. Αλλά ο Freud ήταν ένας από τους πρώτους που είπε ότι όλες οι παραδοχές της λέξης αγάπη επιστρέφουν σε μία, πρόκειται για τον ίδιο τύπο αγάπης. Συνδέεται με το γεγονός ότι όταν είμαστε μωρά, είτε αγόρια είτε κορίτσια, πριν από όλα αγαπάμε τη μαμά μας και στη συνέχεια, τον μπαμπά μας. Αλλά σε όλη μας τη ζωή, τελικά, επαναλαμβάνουμε ή ξαναζούμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το γεγονός ότι αγαπήσαμε τη μητέρα μας και ότι αγαπηθήκαμε από τη μητέρα μας. Υπάρχει ένας είδος μήτρας (καλουπιού) στην οποία φτιαχτήκαμε μέσα από τη σχέση μας με τη μητέρα μας – καταρχήν αυτήν που φροντίζει, που προσφέρει το στήθος, που ασχολείται μαζί μας. Αυτό δίνει ένα καλούπι και με βάση αυτό το καλούπι θα αγαπήσουμε τους άλλους και θα αγαπηθούμε από τους άλλους με βάση αυτή την πρώτη σχέση αγάπης.

Ρ.Ντ: Γνωρίζουμε τη διάσημη αυτή φράση του Freud, ο οποίος έπειτα από τριάντα χρόνια μελέτης της γυναικείας ψυχής, δεν κατόρθωσε να απαντήσει στην ερώτηση «τι θέλει η γυναίκα». Εγώ αμφιβάλλω ότι απάντησε κάποιος ικανοποιητικά στην ερώτηση «τι θέλει ένας άνδρας».

D.L: Λοιπόν, καταρχήν οι άνδρες και οι γυναίκες δεν αγαπούν με τον ίδιο τρόπο. Χονδρικά, αυτό που αρέσει σε μια γυναίκα είναι να αγαπιέται από έναν άνδρα. Ενώ αυτό που αρέσει στον άνδρα είναι να αγαπά μια γυναίκα. Και μερικές υστερικές γυναίκες σχεδόν αρρωσταίνουν από αυτό, γιατί αυτό που πράγματι μετράει γι’ αυτές είναι να αποπλανούν τους άνδρες, αλλά πέρα από αυτό αδιαφορούν τελείως, δεν τις ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Ο κινηματογράφος έχει στρέψει τους προβολείς σε αυτό, υπάρχουν πολλές – οι αποκαλούμενες «Ωραίες αδιάφορες»- οι γυναίκες οι οποίες προφανώς δεν αγαπούν παρά τον εαυτό τους. Δεν μπορούν να αγαπήσουν πραγματικά έναν άνδρα, γιατί εκείνο που τις ενδιαφέρει είναι οι άνδρες να τις κοιτάζουν, να τους λένε ότι είναι όμορφες, έξυπνες και να τις βρίσκουν αξιοθαύμαστες. Αποτελούν έναν τύπο γυναικών που δείχνει σε υπερβολικό βαθμό αυτό που αρέσει στις γυναίκες – να αγαπιούνται. Συνέχεια

Κατηγορίες: Γυναίκες, Διαζύγιο, Ισότητα, Μητρότητα, Χωρίς κατηγορία, Ψυχολογία
Ετικέτες: , , , , , , , , ,
Γράψτε σχόλιο

Ελλείψεις μητέρων παιδεύσουσι τέκνα…

Από τον Παναγιώτη Μουντούρη*

Η γέννηση μας – ή καλύτερα η σύλληψη μας – αποτελεί μια ψυχική συνομιλία τριών γενεών.  Είναι η συνάντηση της εγκύου γυναίκας με τη μητέρα της (το πώς δηλαδή έχει βιώσει και έχει αποθηκεύσει μέσα της τη μητέρα των παιδικών της χρόνων), η συνάντηση με τον ίδιο της τον εαυτό (το πώς βιώνει η ίδια το ρόλο της ως μητέρα) και η συνάντηση με το παιδί που κυοφορεί ή έχει γεννήσει.

Συναισθηματικές ελλείψεις, ανεκπλήρωτες επιθυμίες, απώλειες, στερήσεις, απογοητεύσεις, αποτελούν το ακατέργαστο υλικό  πάνω στο οποίο σμιλεύεται η προσωπική ιστορία του καθενός η οποία εκχωρείται ασυνείδητα από τη μητέρα στο παιδί  και αυτό με τη σειρά του ως μελλοντικός ενήλικας στους δικούς του απογόνους.

Είναι γνωστό πλέον ότι το βρέφος αποκτά ψυχολογικά θεμέλια και διαμορφώνει ένα μεγάλο και σημαντικό μέρος της ταυτότητας του κατά τους πρώτους μήνες της σχέσης με τη μητέρα. Το ερώτημα που αναδύεται είναι αν η μητέρα, ως φορέας της δικής της ψυχικής κληρονομιάς από τη δική της μητέρα,  προάγει την αυτονομία και την εξέλιξη της προσωπικότητας του παιδιού της ή αν αυτή η κληρονομική μετάγγιση εμποδίζει την δημιουργία μιας ανεξάρτητης και αυθύπαρκτης ταυτότητας.

Ο τρόπος με τον οποίο το βρέφος συνάπτει σχέσεις με τη μητέρα στα πρώτα χρόνια της ζωής του θα μπορούσε να περιγραφεί, συνοπτικά, ως το διάσελο μιας διαδρομής που έχει αφετηρία την πλήρη συγχώνευση με τη μητέρα και η οποία οδεύει προς τη σχετική διαφοροποίηση, μέχρι να καταλήξει – εφόσον το επιτρέψει η μητέρα και το περιβάλλον –  σε μια ολοκληρωμένη, ανεξάρτητη και αυτόνομη ταυτότητα.

Αν σε αυτή τη διαδρομή της ψυχικής εξέλιξης του παιδιού, το οποίο αρμολογείται προς μια συνεχή ροπή προς την ανεξαρτητοποίηση, οι συναισθηματικές ελλείψεις και τα ψυχικά κενά της μητέρας έρθουν σε προτεραιότητα τότε εγκαθιδρύεται μια συγχωνευτική σχέση μητέρας και παιδιού  η οποία λειτουργεί προς όφελος των ελλείψεων της μητέρας και όχι προς όφελος των αναγκών του παιδιού.

Η ενορχήστρωση μιας συχγωνευτικής σχέσης αποτελείται από μια εύθραυστη και στερημένη μητέρα, με έντονες συναισθηματικές ελλείψεις και εξαρτητικές ανάγκες από τη μια και ένα παιδί, το οποίο νιώθει το συναίσθημα του πνιγμού, της ασφυξίας και της φίμωσης της ύπαρξης του  ως επακόλουθο  της υπερπροστατευτικότητας της μητέρας. Όσες περισσότερες ελλείψεις υπάρχουν στη μητέρα, από τη δική της τη μητέρα, τόσο πιο άκαμπτη θα είναι η συναισθηματική θηλιά  που θα περισφίγγει τη σχέση με το παιδί της. Ίσως θα μπορούσε να μας επιτραπεί να πούμε ότι η μητέρα έχοντας νιώσει θύμα στη σχέση με τη δική της τη μητέρα τώρα αναλαμβάνει το ρόλο του θύτη στη σχέση με το δικό της το παιδί. Αυτό μεταφράζεται σαν  οι ελλείψεις και η αποστέρηση που ένιωσε ως παιδί να μετατρέπονται  σε υπερπροστασία στο δικό της το παιδί, (να μεταθέτει στο παιδί της τις δικές της εξαρτητικές ανάγκες), σαν να μην αντέχει δηλαδή το παιδί της να βιώσει την απόσταση, τις ελλείψεις και τα κενά που η ίδια βίωσε με τη δική της μητέρα.

Μέσα σε μια τέτοια αποπνικτική και πνιγηρή διαλογή σκιάζεται, εμποδίζεται ή/και απαγορεύεται  κάθε προσπάθεια αυτονόμησης του παιδιού. Το παιδί λειτουργεί ως ένα εξάρτημα της μητέρας, μια προέκταση της για να καλύπτει τις ανεπούλωτες ελλείψεις της.  Δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι ήδη εγκαθιδρύεται στον ψυχισμό του παιδιού ο τρόπος να συνάπτει σχέσεις υπηρετώντας  τις ανάγκες του άλλου και κάθε προσπάθεια για διαφοροποίηση και ανεξαρτητοποίηση να κυοφορεί τις πρώτες ενοχές. Ενοχές ότι κάνει κάτι που απαγορεύει και πληγώνει τη μητέρα.

Η μητέρα είναι το πρόσωπο εκείνο που πρέπει να είναι “πάντα εκεί” (να ταΐσει, να νταντέψει, να συμβουλέψει, να ακούσει, να παρηγορήσει), αλλά, την ίδια στιγμή εκείνη που θα αντέξει να την «εγκαταλείψουν». Η διεργασία του «να είσαι εκεί για να εγκαταλειφθείς» ίσως είναι η πιο δύσκολη πλευρά της μητρότητας. (Furman 1996).

Πηγη: Νοστιμον Ημαρ

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία
Γράψτε σχόλιο

Φοβού τα στερεότυπα…

https://m.youtube.com/watch?v=NybJ-xHUpdc

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία
Γράψτε σχόλιο

Η γονεϊκή τρυφερότητα δε μειώνει το άγχος που προκαλείται από τη σωματική τιμωρία

Spanking Illustration by Hector CasanovaMια στοργική μητέρα δεν μπορεί να υπερνικήσει το άγχος και την επιθετικότητα που προκαλούνται στο παιδί από τη σωματική τιμωρία και η κατά τα άλλα θερμή συμπεριφορά της μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα, σύμφωνα με μια έρευνα του  Duke University που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Journal of Clinical Child & Adolescent Psychology.

«Αν πιστεύετε ότι μπορείτε να ταρακουνάτε το παιδί σας ή να το χαστουκίζετε και μετά να εξομαλύνετε την κατάσταση σταδιακά πνίγοντάς το με αγάπη κάνετε λάθος» έγραψε η ερευνήτρια Jennifer E. Lansford στο Child and Family Blog. Η Lansford είναι ερευνήτρια καθηγήτρια στο ινστιτούτο έρευνας Κοινωνικών Επιστημών του Duke University. «Το να είναι κάποιος γονιός πολύ γλυκός απέναντι σε ένα παιδί που το έχει χτυπήσει κατά αυτόν τον τρόπο σπάνια βελτιώνει την κατάσταση. Στην πραγματικότητα κάνει το παιδί περισσότερο, όχι λιγότερο, αγχώδες». Το blog αυτό είναι ένα συνεργατικό project του Future of Children του Princeton University και του Applied Developmental Psychology Research Group στο University του Cambridge. Συνέχεια

Κατηγορίες: Γονείς, Γυναίκες, Ισότητα, Μητρότητα, Παιδιά, Ψυχολογία
Ετικέτες: , ,
Γράψτε σχόλιο

Γιατί δε χρειάζεται να πιέζουμε το παιδί προσχολικής ηλικίας να μοιράζεται

vector-of-a-fighting-cartoon-boy-and-girl-pulling-on-a-teddy-bear-by-ron-leishman-44242Βρισκόμαστε στην παιδική χαρά. Ένα χαρούμενο αγοράκι παίζει με τα παιχνίδια του και το κοριτσάκι σας εμφανίζεται με τα καινούργια του αυτοκινητάκια. Το αγοράκι πλησιάζει και αρπάζει τα αυτοκινητάκια και παίζει. Το κοριτσάκι σας κλαίει με παράπονο και φωνάζει «Είναι δικά μου! Είναι δικά μου».

Φανταζόμαστε ότι η κατάσταση σας είναι γνώριμη, ότι έχετε βρεθεί συχνά σε αυτή τη θέση και ότι έχετε αισθανθεί αμήχανα και άβολα. «Τι πρέπει να κάνω;» αναρωτιέστε. Συχνά, έχετε αποφασίσει ότι πρέπει το παιδί σας να προσφέρει τα παιχνίδια του και να κατανοήσει την έννοια του μοιράσματος και της προσφοράς με αυτόν τον τρόπο. Θεωρείτε ότι έτσι το μαθαίνετε να είναι ευγενικό και γενναιόδωρο και ότι δείχνετε και στους υπόλοιπους γονείς ότι είστε κι εσείς οι ίδιοι ευγενείς και μεγαλώνετε «σωστά» το παιδάκι σας.

Τι συμβαίνει, όμως, στην πραγματικότητα σε αυτή την ηλικία; Πότε το παιδί κατανοεί την έννοια του μοιράσματος; Πρέπει να παρεμβαίνετε και πότε;

Συνέχεια

Κατηγορίες: Γονείς, Μητρότητα, Παιδιά, Ψυχολογία
Ετικέτες: , , , , , ,
Γράψτε σχόλιο

Πώς γεννιέται το μίσος

από την Alice Miller

80680-180447Σε όλα μου τα βιβλία προσπάθησα να δείξω ότι η βία που ασκείται στα παιδιά γίνεται μπούμερανγκ για την κοινωνία.

Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξα όταν έθεσα το ερώτημα τού από πού προέρχεται το μίσος, πώς γεννιέται. Θέλησα να μάθω γιατί κάποιοι κλίνουν προς την ακραία βία και κάποιοι άλλοι όχι. Μόνον όταν διερεύνησα διεξοδικά τις παιδικές ηλικίες δικτατόρων και κατά συρροήν δολοφόνων, άρχισα να καταλαβαίνω.

Γιατί όλοι τους στην παιδική ηλικία εκτέθηκαν σε αδιανόητα φρικτά βιώματα, τα οποία αρνήθηκαν ολωσδιόλου.

Αυτή ακριβώς η άρνηση ήταν, κατά την άποψή μου, που τους οδήγησε σε πράξεις εκδίκησης όταν ήταν ενήλικοι. Ένα παιδί που έχει υποστεί σωματική τιμωρία και ταπείνωση στο όνομα της ανατροφής αφομοιώνει από πολύ μικρό τη γλώσσα της βίας και της υποκρισίας και την κατανοεί ως το μοναδικό αποτελεσματικό μέσο επικοινωνίας.

Όταν προσπάθησα να διασαφηνίσω, με βάση τα παραδείγματα του Χίτλερ και του Στάλιν, πώς μπορεί να επιδράσει η παιδική κακοποίηση στην κοινωνία, πολλοί άνθρωποι μου αντέτειναν ότι και οι ίδιοι είχαν συχνά φάει ξύλο και παρ’ όλα αυτά δεν έγιναν εγκληματίες. Συνέχεια

Κατηγορίες: Γονείς, Γυναίκες, Διατροφικές Διαταραχές, Ισότητα, Μητρότητα, Παιδιά, Πολιτική, Ψυχοθεραπεία, Ψυχολογία, Ψυχοσωματικά
Ετικέτες: , , ,
Γράψτε σχόλιο

Το bullying από μια άλλη οπτική

http://www.videoman.gr/59678

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία
Γράψτε σχόλιο

Τα Social Media προκαλούν κατάθλιψη;

H “χαμογελαστή κατάθλιψη” των social media

socialmediaprofile1Εδώ και αρκετό καιρό, παρατηρείται ότι αρκετοί χρήστες των κοινωνικών δικτύων προχωρούν σε διαγραφή των προσωπικών λογαριασμών τους από τα social media. Οι απαντήσεις που δίνονται είναι αφοπλιστικές και αναπάντεχες. Οι διαγραφή των λογαριασμών γίνεται διότι τα δημοφιλή κοινωνικά δίκτυα, όπως το instagram επηρεάζουν αρνητικά την ψυχολογία τους και συμβάλλουν στη δημιουργία καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Η πίεση για τη λήψη της σωστής εικόνας, με το σωστό φίλτρο, φορώντας το σωστό ντύσιμο, στο σωστό μέρος, με τους σωστούς ανθρώπους, θεωρούνται πια από πολλούς ανθρώπους πάρα πολύ πιεστικά.

Μέσα στα κοινωνικά δίκτυα, οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι να προβάλλουν στα προφίλ τους μόνο τον καλύτερο, αν και μη ρεαλιστικό, εαυτό τους, σε μία προσπάθεια να βελτιώσουν την ψυχολογία τους. Ανεξάρτητα από το αν το έχει γίνει συνειδητό ή όχι, καθημερινά καταναλώνεται πολύς χρόνος και προσπάθεια για τη δημιουργία της ψηφιακής ταυτότητας. Η δημιουργία αυτής της εναλλακτικής εικόνας του ανθρώπινου εαυτού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό σχετικά με το πώς και οι άλλοι προβάλλουν τους εαυτούς τους στο ίδιο πλαίσιο. Τι συμβαίνει με τον “πραγματικό” εαυτό, τότε; Συνέχεια

Κατηγορίες: Εργασία, Ισότητα, Πολιτική, Τεχνολογία, Ψυχοθεραπεία, Ψυχολογία
Ετικέτες: , , , , ,
Γράψτε σχόλιο

Συναισθηματική ασφάλεια – Attachment Parenting

DAY 120 (32)Ίσως έχετε ακούσει τον όρο “attachment parenting”, που μεταφράζεται σε «ανατροφή συναισθηματικής προσκόλλησης». Δημιουργήθηκε από τον Αμερικανό παιδίατρο William Sears, με βάση τη θεωρία του παιδοψυχίατρου John Bowlby για την προσκόλληση (Attachment Theory). Στο άρθρο αυτό θα προσπαθήσω να συνενώσω τις δύο αυτές συγγενικές προσεγγίσεις.
Ο Bowlby εξήγησε ότι για να μπορούν τα παιδιά να αναπτυχθούν με συναισθηματική ασφάλεια και να έχουν υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις, θα πρέπει από τη βρεφική τους ηλικία να δημιουργήσουν μέσω ασφαλούς προσκόλλησης προς τους γονείς τους, τη λεγόμενη «ασφαλή συναισθηματική βάση», η οποία δημιουργείται ουσιαστικά τα πρώτα δύο χρόνια ζωής. Αυτό σημαίνει οι γονείς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτά να αισθάνονται ότι οι ανάγκες τους είναι σημαντικές, ικανοποιούνται εύστοχα και σταθερά, σε ένα προβλέψιμο περιβάλλον, όπου οι άνθρωποι είναι αξιόπιστοι. Αυτή η ασφαλής βάση των πρωταρχικών δεσμών ενός μωρού, χρησιμοποιείται ασυνείδητα και κατά προέκταση στις σχέσεις του με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Έτσι, το παιδί και αργότερα ο ενήλικας μπορεί να δημιουργεί αμοιβαίες σχέσεις εμπιστοσύνης, φροντίδας, κατανόησης, αλληλο-υποστήριξης και επικοινωνίας. Αντίθετα, όταν οι πρωταρχικές σχέσεις δεν καλλιεργούν αυτή την ασφαλή βάση, ο άνθρωπος καταλήγει να βιώνει διάφορες συναισθηματικές ανασφάλειες στις σχέσεις του με τους άλλους, αλλά και με τον εαυτό του, όπως προβλήματα αυτοεκτίμησης, άγχους, κατάθλιψης, διατροφικών διαταραχών και άλλα.
Συνέχεια

Κατηγορίες: Γονείς, Γυναίκες, Μητρότητα, Παιδιά, Ψυχολογία
Ετικέτες: , , , , , , , , ,
Γράψτε σχόλιο

H Φιλιώ Τσουκαλά στο “Γιατί Μαμά” για το πρόβλημα της υπογονιμότητας των ζευγαριών

Κατηγορίες: Γονείς, Μητρότητα, Παιδιά, Υπογονιμότητα, Ψυχολογία
Γράψτε σχόλιο

Η Ήρα Λαμπίρη στο “Γιατί Μαμά” για την ψυχολογία των εγκύων και νέων γονιών

Η Ήρα Λαμπίρη στο “Γιατί Μαμά” για την ψυχολογία των εγκύων και νέων γονιών

 

Δεύτερο Μέρος

Τρίτο μέρος

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία
Γράψτε σχόλιο

Η μελέτη των παιδιών στο σπίτι και ο ρόλος του γονιού

Ένα από τα πιο πολύτιμα δώρα που μπορούν να προσφέρουν οι γονείς στο παιδί τους είναι η μόρφωσή του. Πέρα από το ρόλο που διαδραματίζει το σχολείο στον τομέα αυτό, οι γονείς, για να συμβάλουν στην όσο το δυνατό καλύτερη μόρφωσή του, εμπλέκονται ενεργά στη διδακτική διαδικασία μέσω της κατ΄ οίκον εργασίας, η οποία θεωρείται, υπό προϋποθέσεις, πολύ σημαντική. Η εμπλοκή τους αυτή, όμως, τους δημιουργεί πολλά ερωτήματα, όπως τα πιο κάτω και ζητούν απαντήσεις:

 

Γιατί είναι σημαντική η κατ΄ οίκον εργασία;

Είναι γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ οικογένειας και σχολείου:

  • Δίνει την ευκαιρία στους γονείς και άλλους ενήλικες να γνωρίζουν τι μαθαίνει το παιδί τους στο σχολείο,
  • Τους δίνει την ευκαιρία να μιλούν με το παιδί τους για το τι γίνεται στο σχολείο,
  • Δίνει στους δασκάλους μια ευκαιρία να ακούσουν από τους γονείς για το μαθησιακό επίπεδο των παιδιών τους.

Ποιος είναι ο σκοπός της μελέτης στο σπίτι;

Βοηθά τα παιδιά :

  • Να εδραιώσουν γνώσεις και δεξιότητες που έχουν ήδη κατακτήσει μέσα στην τάξη. Η εξάσκηση και η επανάληψη είναι απαραίτητες προκειμένου να υπάρξει μάθηση.
  • Να μάθουν να χρησιμοποιούν πηγές (π.χ. εγκυκλοπαίδεια)
  • Να αναπτύξουν εξατομικευμένες στρατηγικές μελέτης
  • Να αναπτύξουν δεξιότητες αυτό-οργάνωσης και διαχείρισης του χρόνου.  Οι δεξιότητες αυτές δε χρησιμεύουν μόνο στο σχολείο, αλλά και σε όλες τις πλευρές της ζωής.
  • Να ανακαλύψουν βαθύτερα τον εαυτό τους. Μαθαίνουν τα δυνατά και αδύνατα σημεία τους, παλεύουν με τις δυσκολίες τους και αντλούν ικανοποίηση από τα επιτεύγματά τους. Συνέχεια
Κατηγορίες: Γονείς, Εργασία, Μητρότητα, Παιδιά, Ψυχολογία
Ετικέτες: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,
2 σχόλια

Για μια συμβουλευτική προς πραγματικούς γονείς

Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν πολλά, καλογραμμένα κι εύστοχα βιβλία για την ανατροφή των παιδιών. Βιβλία που μιλούν για τους «αρκετά καλούς» γονείς και δεν επιβάλουν το πρότυπο της τελειότητας. Βιβλία που προτείνουν λύσεις, όχι πάντα εύκολες στις καθημερινές δυσκολίες της φροντίδας βρεφών, νηπίων και μεγαλύτερων παιδιών.

Την ίδια στιγμή αναπτύσσονται διαδικτυακές, κυρίως, ομάδες γονέων που ασπάζονται μια κοινή αντίληψη για την ανατροφή των παιδιών και ανταλλάσουν προτάσεις και ιδέες. Πολλές από αυτές είναι εύστοχες και λαμβάνουν υπόψη ορισμένες από τις δυσκολίες του γονέα που θα χρειαστεί να τις υλοποιήσει.

Σε παιδικούς σταθμούς και σχολεία, καλά καταρτισμένοι ειδικοί ενημερώνουν και «εκπαιδεύουν» τους νέους γονείς.

Μέχρι εδώ τα πράγματα είναι αισιόδοξα. Φαίνεται η κουβέντα για τη γονεϊκότητα να είναι πιο εξελιγμένη, εκλεπτυσμένη και ανθρώπινη απ’ ότι σε προηγούμενες γενιές. Ωστόσο η οικογενειακή καθημερινότητα που προτείνεται, προϋποθέτει όλα τα μέλη της οικογένειας να νιώθουν μια βασική αίσθηση ασφάλειας, να έχουν κάποια ηρεμία και επαρκές ψυχικό απόθεμα για να αντέχουν τις προκλήσεις της σχέσης με ένα μικρό παιδί. Επίσης προϋποθέτει, τουλάχιστον οι ενήλικές, να έχουν μια αρκετά καλή συνεννόηση μεταξύ τους. Συνέχεια

Κατηγορίες: Γονείς, Γυναίκες, Διαζύγιο, Ισότητα, Παιδιά, Χωρίς κατηγορία, Ψυχοθεραπεία, Ψυχολογία
Γράψτε σχόλιο

Η σχολική αποτυχία

Σχολική αποτυχία

άρθρο της Ειρήνης Γεωργίου. συμβούλου ψυχικής υγείας

Κάθε παιδί έχεις τις προσδοκίες του. Κάποιες από αυτές είναι των γονιών του και κάποιες δικές του. Τι συμβαίνει όμως, αν το παιδί για διάφορους λόγους δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτές τις προσδοκίες και κυριεύεται από τον φόβο της αποτυχίας; Η σημερινή κοινωνία δίνει ιδιαίτερη έμφαση στον ανταγωνισμό και το κλειδί για την επιτυχία θεωρούνται οι υψηλές επιδόσεις. Οι επιπτώσεις της κρίσης, όπως ο υψηλός δείκτης ανεργίας, μπορεί να δημιουργήσουν έντονο στρες. Η ουσιαστική γνώση και η προσωπική ανάπτυξη παίζουν δευτερεύοντα ή ακόμα και μηδαμινό ρόλο και η βαθμοθηρία μπαίνει στο επίκεντρο. Αν το παιδί δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτού του είδους τις απαιτήσεις δεν θ αργήσει να δείξει την ανησυχία του για την διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στη δική του επίδοση και στις προσδοκίες των ενηλίκων. Σε αυτό το σημείο τα παιδιά μπορεί να εκδηλώσουν αγχώδεις διαταραχές, απόσυρση, εκνευρισμό ή ακόμα και επιθετικότητα. Συνέχεια

Κατηγορίες: Γονείς, Διαζύγιο, Παιδιά, Ψυχοθεραπεία, Ψυχολογία
Ετικέτες: , , , , , , , ,
Γράψτε σχόλιο

Ομάδα συμβουλευτικής για νέες μαμάδες

1434042832288Η εγκυμοσύνη και η μητρότητα φέρνουν μεγάλες χαρές αλλά και τεράστιες αλλαγές, που μπορεί να εγείρουν άγχη και ανασφάλειες στη μητέρα και στον πατέρα.

Από τη μια πλευρά, η νέα μητέρα χρειάζεται να λειτουργήσει με βαθύτερα κομμάτια του εαυτού της, βασιζόμενη στο ένστικτο και τη σωματική τρυφερότητα. Από την άλλη, δέχεται πολλές πληροφορίες για τη σωστή φροντίδα του βρέφους, τόσο από το περιβάλλον της όσο και από το διαδίκτυο και  τα βιβλία. Ο συνδυασμός αυτών των δύο διαστάσεων μπορεί να την μπερδεύει και να τη γεμίζει ενοχές. Συνέχεια

Κατηγορίες: Γονείς, Γυναίκες, Μητρότητα, Παιδιά, Ψυχοθεραπεία
Ετικέτες: , , , , , , , , ,
Γράψτε σχόλιο

Τι είναι ο Τραυλισμός;

Τι κοινό λένε πως είχαν οι Μέριλιν Μονρόε, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ και ο Ισαάκ Νεύτωνας; Φυσικά ταλέντο και δόξα, αλλά όχι μόνο αυτά. Και οι τρεις τους ακούγεται πως είχαν εμφανίσει τραυλισμό.

Τον 5ο αιώνα π.Χ. ο Ιπποκράτης περιγράφει λεπτομερώς τα συμπτώματα του τραυλισμού. Λένε πως τραυλισμό είχε και ο ρήτορας Δημοσθένης, ο οποίος εκτός από το να μιλάει με το στόμα γεμάτο βότσαλα προκειμένου να αντιμετωπίσει τις αρθρωτικές του δυσκολίες, περνούσε ώρες σε σκοτεινή σπηλιά αφουγκραζόμενος τη σιωπή ή διάβαζε δύσκολα κείμενα υπό τη συνοδεία του ήχου των κυμάτων. Αυτή ίσως ήταν από τις πρώτες απόπειρες αντιμετώπισης του τραυλισμού.

Τι είναι ο τραυλισμός;

Ο τραυλισμός είναι μια διαταραχή του προφορικού λόγου και συγκεκριμένα είναι μια δυσκολία στη ροή της ομιλίας – στον ρυθμό, τη μελωδία και την ταχύτητά της. Εκδηλώνεται με ασυντόνιστες κινήσεις του μυϊκού συστήματος, της αναπνοής, της φωνής και της άρθρωσης. Συνήθως κάνει την εμφάνισή του στην παιδική ηλικία, μεταξύ 3 και 5 ετών και στο μέγιστο των περιπτώσεων νωρίτερα της συμπλήρωσης των 8 ετών. Είναι συχνότερος στα αγόρια απ’ ότι στα κορίτσια. Επίσης, οικογένεια που έχει άτομο που τραυλίζει έχει αυξημένες πιθανότητες να παρουσιαστεί το ίδιο πρόβλημα και σε άλλα μέλη της.

Βασικά χαρακτηριστικά της ομιλίας στον τραυλισμό είναι οι επαναλήψεις συλλαβών ή ολόκληρων λέξεων, οι επιμηκύνσεις φωνηέντων, οι παύσεις μεταξύ των λέξεων και τα μπλοκαρίσματα.  Τα παραπάνω χαρακτηριστικά μπορεί να συνοδεύονται από κάποια δευτερογενή συμπτώματα όπως κλείσιμο ματιών, τικ, κάλυψη του στόματος, αποφυγή βλεμματικής επαφής. Συνέχεια

Κατηγορίες: Γονείς, Ισότητα, Λογοθεραπεία, Παιδιά, Ψυχοθεραπεία, Ψυχολογία, Ψυχοσωματικά
Ετικέτες: , , , , , , ,
Γράψτε σχόλιο

Ο τραυλισμός “χτυπά” ένα στα 20 παιδιά

Ένα στα είκοσι παιδιά προσχολικής ηλικίας (5%) εμφανίζουν για κάποιο χρονικό διάστημα δυσχέρεια στη ροή της ομιλίας και κάποια από αυτά μπορεί να εδραιώσουν έναν μόνιμο τραυλισμό, ο οποίος να τα συνοδεύει σε όλη τους τη σχολική και ενήλικη ζωή. Οι διαταραχές της ροής της ομιλίας (τραυλισμός) δεν αφορούν μόνον παιδιά αλλά και ενήλικες.

Ο τραυλισμός εκδηλώνεται λεκτικά κυρίως με επαναλήψεις συλλαβών, λέξεων και φράσεων, επιμηκύνσεις φθόγγων και ορισμένες φορές με αντανακλαστικές συσπάσεις (τικ) των μυών του προσώπου και του σώματος. Συναισθηματικά ο τραυλισμός εκδηλώνεται με αισθήματα ντροπής και απόρριψης, φόβο και αποφυγή της λεκτικής επικοινωνίας. Κοινωνικά τα πρόσωπα που τραυλίζουν μπορεί να γίνουν αντικείμενο κοροϊδίας, απομονώνονται ή αποκλείονται από επαγγελματικές θέσεις. Συνέχεια

Κατηγορίες: Γονείς, Παιδιά, Συνέδρια, Ψυχοθεραπεία, Ψυχολογία
Ετικέτες: , , , , , , ,
Γράψτε σχόλιο

Οι μέρες των Χριστουγέννων και η ψυχολογία των υπογόνιμων ζευγαριών

Άρθρο της Φιλιώς Τσουκαλά που δημοσιέυτηκε στην ιστοσελίδα www.mitrotita.gr

infertilityΤα ζευγάρια που δυσκολεύονται να αποκτήσουν παιδί, ιδιαίτερα όταν αυτή η διαδικασία χρονίζει και η επιθυμία τους δεν ευοδώνεται συχνά εκφράζουν φόβους για τις επερχόμενες γιορτές.

Φοβούνται τη συνάθροιση της οικογένειας, όπου πιθανώς θα υπάρχουν μωρά και παιδιά άλλων μελών της ευρύτερης οικογένειας ή των κοντινών φίλων. Ανησυχούν ότι θα πληγωθούν, θα ζηλέψουν, θα κακιώσουν ακόμα και με πολύ αγαπημένα τους πρόσωπα (παρότι πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι αυτά τα συναισθήματα είναι και φυσιολογικά και αναμενόμενα). Δυσφορούν με τις πιθανές ερωτήσεις των οικείων για το «πότε με το καλό» ή, αν είναι ενήμεροι για την κατάσταση,  για τις καλοπροαίρετες (ελπίζουμε) ερωτήσεις σε σχέση με την πορεία των προσπαθειών και τον ψυχολογικό τους αντίκτυπο. «πώς τα πάτε; Πότε θα γίνει η προσπάθεια εξωσωματικής; Πως το παίρνει ο/η σύζυγος; Μη στενοχωριέστε κλπ» καθώς και τις διάφορες συμβουλές των παλιότερων, τα γιατροσόφια που «σίγουρα» πιάνουν (αλλά για την υπογόνιμη γυναίκα φαίνεται ότι πάντα πιάνουν στις άλλες και σίγουρα όχι στην ίδια). Ακόμα την επανάληψη ιστοριών με αίσιο τέλος που ωστόσο μπορεί να επιτείνουν την αίσθηση του ζευγαριού ότι μόνο εκείνοι υποφέρουν κα αγωνιούν. Συνέχεια

Κατηγορίες: Γονείς, Γυναίκες, Ισότητα, Παιδιά, Υπογονιμότητα, Ψυχοσωματικά
Ετικέτες: , , , , , , , , , , , , , ,
Γράψτε σχόλιο

Η απόφαση για ένα παιδί

Άρθρο της Φιλιώς Τσουκαλά που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα
www.mitrotita.gr

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι συμβαίνει όταν ένα ζευγάρι αποφασίζει να κάνει παιδί και αυτό αποδεικνύεται δύσκολο;

apofasi gia paidiΚαταρχήν η ίδια η λήψη της απόφασης για κάθε ζευγάρι, ανεξαρτήτως αν θα τεκνοποιήσει εύκολα ή δύσκολα, δεν είναι απλή διαδικασία.  Η γυναίκα και ο άντρας επηρεάζονται από πολλούς παράγοντες για την απόφαση αυτή. Κάποιοι από αυτούς είναι συνειδητοί και άλλοι ασυνείδητοι.  Ένας παράγοντας είναι τα συναισθήματα που έχουν ο ένας για τον άλλο. Μπορεί λοιπόν να θέλουν ένα παιδί επειδή νιώθουν πολύ ερωτευμένοι μεταξύ τους. Ίσως να νιώθουν ότι η κοινή τους πορεία έχει ολοκληρώσει έναν κύκλο και χρειάζονται να περάσουν στην «επόμενη φάση». Ακόμα όμως και αυτή η απλή διατύπωση σημαίνει διαφορετικά πράγματα για το κάθε ζευγάρι. Δυστυχώς μερικές φορές συμβαίνει και το αντίθετο. Το ζευγάρι αποφασίζει να κάνει παιδί ακριβώς για να σώσει μία σχέση που είναι εύθραυστη. Μπορεί λοιπόν να προκύψει το δίλλημα «κάνουμε οικογένεια ή χωρίζουμε» ακόμα κι αν αυτό δεν λέγεται μεταξύ τους. Συνέχεια

Κατηγορίες: Γονείς, Γυναίκες, Ισότητα, Παιδιά, Υπογονιμότητα, Ψυχολογία
Γράψτε σχόλιο

Άγχος για τους μαθητές Δημοτικού και Γυμνασίου

Άγχος και πίεση, ήδη από το Δημοτικό, χαρακτηρίζουν τη μαθητική εμπειρία, σύμφωνα με Πανελλήνια Έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2010 σε μαθητές από ομάδα επιστημόνων του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ).

Οι αυξημένες υποχρεώσεις των παιδιών, τα οδηγούν πολλές φορές στο στρες που συνδέεται με την εκδήλωση ψυχοσωματικών συμπτωμάτων.

Συγκεκριμένα, στην έρευνα των Κοκκέβη Α., Φωτίου Α., Σταύρου Μ. και Καναβού Ε., αναφέρεται ότι ένας στους τέσσερις 11χρονους και ένας στους δύο 13χρονους και 15χρονους αισθάνονται αρκετά ή πολύ πιεσμένοι από το σχολείο. Η πίεση αυτή συνδέεται με την εμφάνιση ψυχοσωματικών
συμπτωμάτων.

Σύμφωνα με την έρευνα, οι έφηβοι κάνουν απογευματινά μαθήματα (ιδιαίτερα ή στο φροντιστήριο) κατά μέσο όρο 9 ώρες την εβδομάδα. Το 2010 αυξάνονται οι ώρες που οι έφηβοι αναφέρουν ότι κάνουν ιδιαίτερα ή φροντιστήριο για τα μαθήματα του σχολείου.
Συνέχεια

Κατηγορίες: Γονείς, Παιδιά, Ψυχοθεραπεία, Ψυχολογία, Ψυχοσωματικά
Ετικέτες: , , ,
Γράψτε σχόλιο