Οι μέρες των Χριστουγέννων και η ψυχολογία των υπογόνιμων ζευγαριών

Άρθρο της Φιλιώς Τσουκαλά που δημοσιέυτηκε στην ιστοσελίδα www.mitrotita.gr

infertilityΤα ζευγάρια που δυσκολεύονται να αποκτήσουν παιδί, ιδιαίτερα όταν αυτή η διαδικασία χρονίζει και η επιθυμία τους δεν ευοδώνεται συχνά εκφράζουν φόβους για τις επερχόμενες γιορτές.

Φοβούνται τη συνάθροιση της οικογένειας, όπου πιθανώς θα υπάρχουν μωρά και παιδιά άλλων μελών της ευρύτερης οικογένειας ή των κοντινών φίλων. Ανησυχούν ότι θα πληγωθούν, θα ζηλέψουν, θα κακιώσουν ακόμα και με πολύ αγαπημένα τους πρόσωπα (παρότι πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι αυτά τα συναισθήματα είναι και φυσιολογικά και αναμενόμενα). Δυσφορούν με τις πιθανές ερωτήσεις των οικείων για το «πότε με το καλό» ή, αν είναι ενήμεροι για την κατάσταση,  για τις καλοπροαίρετες (ελπίζουμε) ερωτήσεις σε σχέση με την πορεία των προσπαθειών και τον ψυχολογικό τους αντίκτυπο. «πώς τα πάτε; Πότε θα γίνει η προσπάθεια εξωσωματικής; Πως το παίρνει ο/η σύζυγος; Μη στενοχωριέστε κλπ» καθώς και τις διάφορες συμβουλές των παλιότερων, τα γιατροσόφια που «σίγουρα» πιάνουν (αλλά για την υπογόνιμη γυναίκα φαίνεται ότι πάντα πιάνουν στις άλλες και σίγουρα όχι στην ίδια). Ακόμα την επανάληψη ιστοριών με αίσιο τέλος που ωστόσο μπορεί να επιτείνουν την αίσθηση του ζευγαριού ότι μόνο εκείνοι υποφέρουν κα αγωνιούν.

Ακόμα είναι πολύ δύσκολη η αργία. Αφήνοντας για λίγες μέρες τη δουλειά, όπου η σκέψη φεύγει για κάποιες ώρες, το πρόβλημα φαίνεται ακόμα πιο μεγάλο. Άλλωστε ως εργαζόμενες/οι  συνήθως έχουν κάποιον έλεγχο πάνω στην εργασία τους και τα αποτελέσματά της. Βρίσκονται δηλαδή σε έναν οικείο χώρο για τον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο, όπου τα πράγματα  είναι χειροπιαστά και ο κόπος τους οδηγεί σε συγκεκριμένη έκβαση. Αντίθετα η υπογονιμότητα είναι ακριβώς μία κατάσταση, όπου η γυναίκα συνειδητοποιεί ότι δεν έχει έλεγχο σε αυτό που συμβαίνει στο σώμα της. Ότι δεν μπορεί να «εξασφαλίσει» την κύηση, αφού ακόμα και η ιατρική παρέμβαση δεν είναι θαυματουργή.

Είναι δύσκολες αυτές οι μέρες και για τις γυναίκες και τους άντρες που είναι θρησκευόμενοι και προσεύχονται για ένα παιδί που ακόμα δεν έχει έρθει. Από τη μία παίρνουν δύναμη από την πίστη τους κι από την άλλη κάποιες φορές απογοητεύονται γιατί και η παναγία, η μητέρα, δεν φαίνεται να τους ακούει. Η αγωνία γίνεται και υπαρξιακή.

Κυρίως όμως, η ώρα του απολογισμού που για όλους μας έρχεται κάποια στιγμή προς το τέλος της χρονιάς, φέρνει μελαγχολία καθώς έχει περάσει (άλλη) μία χρονιά με τις ματαιώσεις της υπογονιμότητας, την αναμονή κάθε μήνα, την προσμονή για την έναρξη μίας θεραπείας, το πένθος για μία αποβολή ή μία αποτυχημένη προσπάθεια υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Ωστόσο πολλές φορές οι γυναίκες ή τα ζευγάρια που είναι σε ψυχοθεραπεία, έρχονται μετά τις γιορτές, πού τόσο τις φοβούνταν, και με μία αίσθηση ζεστασιάς και ανακούφισης. Γιατί η φροντίδα των φίλων και της οικογένειας είναι τελικά θεραπευτική. Γιατί αν το καλοσκεφτούν στη χρονιά που πέρασε κατάφεραν ένα σωρό άλλα πράγματα. Αλλά και ως προς το ζήτημα της γονεϊκότητας  έκαναν κάποιο δρόμο που είναι πια κτήμα τους. Μπορεί να πήραν αποφάσεις, να έγιναν πιο δυνατοί, να ήρθαν πιο κοντά μεταξύ τους, να έλυσαν κάποια προβλήματα, να αύξησαν την αυτογνωσία τους. Τέλος γιατί τα Χριστούγεννα και πέρα από την θρησκευτική πίστη είναι εγγεγραμμένα σε όλες και όλους σαν μία γιορτή της ζωής, που τελικά θα νικήσει…

Κατηγορίες : Γονείς, Γυναίκες, Ισότητα, Παιδιά, Υπογονιμότητα, Ψυχοσωματικά
Ετικέτες : , , , , , , , , , , , , , ,

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.